Το δικό μας "Μίσος" (Νέο Ηράκλειο 2023)

Κοινωνικός και ταξικός πόλεμος, μεγαλουπόλεις (και μη) που θυμίζουν πεδία μάχης, με τον ρόλο του άσπονδου εχθρού να καταλαμβάνεται από την αστυνομία. Αυτή είναι η Ελλάδα του 2023, η οποία θυμίζει remake κλασικής ταινίας.

Θλίψη και αηδία προκάλεσε η είδηση της δολοφονικής επίθεσης που δέχθηκε η 16χρονη κοπέλα στο Νέο Ηράκλειο από τα χέρια μέλος του σώματος ΟΠΚΕ. Δυστυχώς το απεχθές συμβάν δεν προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς πλέον άπαντες γνωρίζουν ποιος είναι ο ρόλος των οργάνων καταστολής. Άπαντες γνωρίζουν ότι αυτοί αποτελούν τους πραγματικούς χούλιγκαν - δολοφόνους, οι οποίοι δρουν απροκάλυπτα και με πρωτοφανή μένος... αναίτια και οποιαδήποτε στιγμή.

Επίσης πλέον έχουν πειστεί και οι τελευταίοι άπιστοι, δεν υπάρχει πλέον νοήμων άνθρωπος που δεν το έχει αντιληφθεί, πως η αστυνομία έχει ανοίξει μόνη της έναν πόλεμο, με ξεκάθαρα ταξικά και κοινωνικά κριτήρια. Το προαναφερθέν γεγονός επιβεβαιώνει την παραπάνω θέση. "Ντου" σε αντιφασιστική συναυλία και επίθεση σε οποιονδήποτε βρεθεί στον διάβα... ακόμη και αν πρόκειται για μία ανήλικη μαθήτρια που είχε την ατυχία να παρευρεθεί σε ένα κοινωνικό γεγονός.

Και σα να μην έφτανε αυτό, τα όσα ακολούθησαν στην συνέχεια ενίσχυσαν την οργή της κοινής γνώμης. Φραγμός των ΜΑΤ στην πορεία αλληλεγγύης που οργανώθηκε με σκοπό την διαμαρτυρία για τα όσα έλαβαν χώρα στην περιοχή των βορείων προαστίων των Αθηνών, με 1.500 υπαλλήλους να δηλώνουν βροντερό παρόν με σκοπό να πραγματοποιήσουν συλλήψεις ώστε να δικαιολογήσουν περήφανα το μεροκάματο τους στα "κεφάλια" που τους διοικούν. 

Όλα αυτά ενώ παράλληλα πραγματοποιούταν συγκεντρώσεις νεοναζί σε διάφορες γειτονιές των Αθηνών, ώστε αφενός να μας υπενθυμίσουν ότι ζούμε σε κράτος ακροδεξιών και αφετέρου να εξουδετερώσουν αυτούς που πήγαν οργανωμένα να διαμαρτυρηθούν για την αστυνομική βία. Φυσικά και κυκλοφορήσαν ελεύθεροι δίχως να δεχθούν επιθέσεις (πόσο μάλλον περιορισμό) από τα όργανα του κράτους, με αποτέλεσμα να γίνουμε μάρτυρες της χυδαίας - δολοφονικής επίθεσης στον ΗΣΑΠ (Μοναστηράκι), με εύφλεκτα υγρά τα οποία συνοδεύτηκαν με ατάκες όπως: "Πού είναι ο Φύσσας";

Η μόνη όμορφη εικόνα μίας βραδιάς ντροπής ήταν αυτή στην Βικτώρια, όπου ένστολοι τράπηκαν σε φυγή, όταν αντιμετώπισαν την οργή των αντιεξουσιαστών. Κινηματογραφικές σκηνές. Ώρες ώρες νομίζω πως ζούμε σε μία προσομοίωση, πως λαμβάνουμε μέρος στο remake κλασικών και αγαπημένων ταινιών. Έχει κάτι από "La Haine" η Ελλάδα... ίσως και από το "Athena" του "δικού" μας Γαβρά. Πάντως σε αντίθεση με την μεγάλη οθόνη, όλα αυτά που βιώνουμε δεν περιέχουν τίποτα ρομαντικό, τίποτα το εντυπωσιακό... Περιλαμβάνουν μόνο οργή και κλάμα.