Στη Χαριλάου δεν βγαίνει πια βόλτα ο ήλιος (Άλκης Καμπανός)

Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από την δολοφονία του Άλκη Καμπανού από ομάδα χούλιγκαν του ΠΑΟΚ και το σημερινό (01/02) blog είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Για να μη ξεχάσουμε ποτέ.

"Μαύρη επέτειος", "μαύρη μέρα ξημερώνει". Δύο εκφράσεις που έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μας, όντας "κομμάτια" της σύγχρονης, απάνθρωπης ελληνικής πραγματικότητας. Ε... "μαύρος Φλεβάρης" ήταν και αυτός του 2022, καθώς την ώρα που το ημερολόγιο άλλαζε μήνα, οι γονείς του αδικοχαμένου Άλκη Καμπανού ενημερώθηκαν για τον χαμό του μονάκριβου γιού τους. 

Τα πάντα "πάγωσαν" για σύσσωμη την αθλητική κοινότητα, για όσους βιοπορίζονται από αυτή, αλλά και γι' αυτούς που απλώς τυγχάνει να είναι φίλαθλοι μίας ομάδας. Φυσικά το ίδιο ίσχυσε και συνεχίζει να ισχύει για κάθε έναν πολίτη ξεχωριστά, για κάθε πατέρα και για κάθε μητέρα που φοβάται να φέρει και να μεγαλώσει το παιδί του στη ζούγκλα που "βαφτίσαμε" κοινωνία.

Διότι ο 19χρονος φοιτητής - υποστηρικτής του Άρη, έτυχε να διαπράξει το "ασυγχώρητο έγκλημα". Να καθίσει με την παρέα του στο κατώφλι της πολυκατοικίας του, συζητώντας ποιος ξέρεις για τι... Εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου και τους φίλους μου να βρισκόμαστε σε αντίστοιχες καταστάσεις και να εκθέτουμε τα μελλοντικά μας όνειρα, τα ταξίδια που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε ή τον ενθουσιασμό για κάποια κοπέλα που γνωρίσαμε το προηγούμενο βράδυ. 

Εμείς ωστόσο ήμασταν αρκετά τυχεροί, ώστε να μη σταματήσουν μπροστά μας δύο οχήματα και να μη συναντήσουμε μία ομάδα δολοφόνων ώστε να μας αφαιρέσουν τη ζωή με αφορμή την ποδοσφαιρική ομάδα της προτίμησης μας. Αυτές ήταν οι τελευταίες εικόνες του έφηβου - ενήλικου αγοριού από την Βέροια, του οποίου ο χαμός προκάλεσε δάκρυα σε χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν ποτέ την τύχη να τον γνωρίσουν.

Εδώ δε πρόκειται να διαβάσετε ευχολόγια και "δακρύβρεχτες" εκκλήσεις για την παύση των οπαδικών επιθέσεων και δολοφονιών στην Ελλάδα. Διότι πολύ απλά η ιστορία με τα θύματα που θυσιάστηκαν στον βωμό του "καλού" έδειξε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Με τις ευλογίες της πολιτείας, η οποία εξυπηρετεί τα θελήματα ιδιοκτητών των "μεγάλων" συλλόγων, οι οποίοι εξυπηρετούνται από τους "επαγγελματίες" χούλιγκανς για τα προσωπικά τους συμφέροντα, η κατάσταση διαιωνίζεται. Γι' αυτό και όσοι αφαίρεσαν την ζωή του Άλκη κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι.

Το μόνο δεδομένο είναι ότι στη Χαριλάου της Θεσσαλονίκης, στη γειτονιά που διέμενε ο αδικοχαμένος φοιτητής και κατά διαολεμένη σύμπτωση τύγχανε να βρίσκεται το γήπεδο της αγαπημένης του ομάδας, θα υπάρχει για πάντα ένα μαύρο σύννεφο. Το αίμα δε ξεβάφει και ο ήλιος δε τολμά πλέον να βγει βόλτα στα ανατολικά της "νύμφης του Θερμαϊκού". Θλίψη.